De Engelse filosoof Bertrand Russell schreef ooit: "Van alle vormen van voorzichtigheid is voorzichtigheid in de liefde misschien wel de meest fatale voor echt geluk."

Volgens Ad Bergsma, de huispsycholoog van de Volkskrant, had Russell mogelijk gelijk. Bergsma schrijft in de rubriek Hart en Ziel:

"De liefde overwint pas als je het risico durft te lopen de ander teverliezen. Wie de achterdeur altijd open heeft staan, interpreteert eenchagrijnige bui al snel als een teken van naderend onheil en houdtafstand en reserve. En liefde met de handrem erop werkt niet.

Wie samen naar elkaar toe wil groeien, kan beter zijnterughoudendheid laten varen en kanten van zichzelf laten zien die hijvoor anderen liever verborgen houdt. Wie zich op die manier kwetsbaarmaakt, zal vaak ervaren dat de liefde er niet door bekoeld en langzaammerken dat een verbond mogelijk is op een wezenlijk en diep niveau.

Alleen door jezelf te laten zien en bloot te stellen aan afwijzing,merk je of het samen lukt ook een positieve draai te geven aan elkaarsminpuntjes."

Wat mij betreft is niets minder waar. Risico durven lopen is een voorwaarde voor succes in de liefde. Wie zichzelf niet volledig kan geven bij een partner, zal ook minder terug krijgen dan hij wil. Er is wel een belangrijke voorwaarde: beiden moeten er op deze manier over denken. Helaas gebeurt het maar al te vaak dat één partner zich volledig geeft en daardoor de denkbeeldige balans van de liefde verstoort. Lees hierover ook het artikel over De Wet van Constante Afstand.

Het gaat niet alleen om voorzichtigheid loslaten. Het is minstes zo belangrijk dat partners allebei even (on)voorzichtig in hun relatie staan.