Singles worden gelukkiger als ze weer een partner zouden hebben. Dit isde uitkomst van een een onderzoek van MVLife. Rond kerstmis duiken altijd weer verhalen en onderzoeken op over eenzame vrijgezellen. Het is de vraag of de feestdagen echt zo eenzaam zijn voor singles.
Het onderzoek van MVLife is het zoveelste ‘onderzoek’ dat wordt verpakt als openbaring in persbericht, maar eigenlijk niets meer is dan een weinig zeggende internetpoll. Het huis-aan-huis blaadje Goed Gevoel kopt: "Overleef kerst als single". Bij het artikel is een foto van een vrouw te zien die schijnbaar behoorlijke hoofdpijn heeft. Planet Internet verrast ons met "Tips tegen een eenzame kerst". De Telegraaf schrijft dat de meeste singles zelfs niet eens meer de deur uitgaan om een kerstboom te kopen.
Volgens mij zijn er genoeg singles die zich prima vermaken tijdens de kerst bij vrienden of familie. Maar toch worden singles rond de jaarwisseling plotseling vaak gestigmatiseerd als eenzame zielen. Wat vinden singles er zelf van? Is de periode rond kerst echt zo’n eenzame tijd?
Ja, ik ben als single eenzaam. Vooral als er verder geen familie meer is. Niemand meer die dichtbij staat, voor wie je op de eerste plaats komt, met wie je de intimiteit van een hechte zieleband kunt vieren in deze dagen. Als het je lukt om met iemand of een paar mensen samen te zijn, is dit toch meestal ietwat geforceerd tot stand gebracht ‘om maar niet eenzaam te zijn’. Ik denk dat er in deze tijd heel veel zielepijn en verborgen verdriet is. Verbijsterend is het dat dit fenomeen anno 2008 nog zo grootschalig voorkomt; dat iedereen er van weet en dat het maatschappelijk gewoon wordt geaccepteerd en verder genegeerd. Nog erger is het feit dat honderduizenden Nederlanders dit leed 365 dagen per jaar moeten dragen. En niet alleen bejaarden, maar ook veertigers en vijftigers! En dat noemen we beschaving.
Ja, dit jaar ben ik eenzaam met kerst. Voor het eerst, hoewel ik al jaren alleen thuis zit met kerstavond. Broers vieren kerst bij de schoonouders dus wij vieren kerstdag, maar dat is toch anders. Nooit eerder had ik last van dit gevoel. Maar ik heb afgelopen jaar enkele veranderingen in mijn leven gehad en nieuwe mensen leren kennen, closer geworden met oude kenissen… En afgelopen weken hoorde ik dan ook ieereen vertellen wat voor gezellige plannen ze hadden voor kest, met heel de familie samen op kestavond, samen zorgen voor het eten, een mooie film of zelfs een foto-avond van het afgelopen jaar… Gezelligheid ten top. Ik zal het openlijk niet toegeven, maar ik ben deze kerst wel erg eenzaam. Ik dacht me lekker op de bank te settelen met een filmpje…maar de TV stelt me teleur dus beland ik op kerstavond achter mijn PC…
Ik heb inderdaad geen kerstboom. Sinds kort heb ik een eigen huis. Het gevoel verandert niet echt, ik voel kerst altijd als een ‘lege’ periode. Het herinnert je er even weer aan dat je alleen bent. Maar ja, je moet er doorheen. Misschien brengt 2009 meer geluk.
Ben man (hetero),49 en extreem eenzaam.
Ben jaren gelden gescheiden, heb sindsdien geen vriendin meer gehad (zit al 7 jaar zonder intimiteit), heb geen kinderen, omdat mijn ex-vrouw die niet wilde, ben na mijn scheiding ingestort en daarna jaren werkloos geweest, en zit nu in een saai en laag-geschoold baantje tegen minimum loon, een plek dus waar ik niemand van mijn niveau tegenkomm (terwijl mijn IQ ooit op 150+ getest was). Heb het gevoel dat de vrouwen mij niet zien zitten, omdat ik te oud ben, lelijk ben (bleek en kaal) en bovendien straatarm, mislukt en depressief over dit alles. Tot overmaat is mijn verjaardag met de Kerst – deze heb ik dus al jaren nodgedwongen in bittere eenzaamheid moeten doorbrengen. Er is dus haast niets in deze wereld wat ik zo HAAT als kerstmis. Ben dol-blij dat het januari is. Ik weet, het klinkt voor velen ongeloofwaardig, maar dit is voor mij de relatief fijnste tijd van het jaar, omdat die gore kerst-ellende er weer voor een dik jaar opzit. Indien ik de volgende kerst – met Abraham- WEER in eenzaamheid moet doorbrengen, maak ik waarschijnlijk een einde aan dit leven.
dit jaar 65 jaar geworden, en samen oud geworden,toch winterse eenzaamheid dwaalt door ons huis, alleen herinneringen aan de muur, zijn getuigen van de mooie kersfeesten van welleer, de sneeuw heeft ons binnen gesloten , geen kerstmaal geen wijntje , gewoon niets. doffe ellend op tv, oude saaie filmen. O zomer wat verlang ik naar jou